Jestem psem i pierwsze co mogę powiedzieć to to, że moja magiczna podróż przez życie zaczyna się od kosmicznej ciszy, w której ja – mała, ale rosnącą w łonie kropeczka – słyszę pierwszy dźwięk, a jest nim oddech mamy. Naprzemiennie piękno i szorstkość świata wspierają mnie w doświadczaniu dobra, czasami niekonwencjonalnego i nieoczywistego.
Dalsze losy dotyczą odebrania mnie jako szczeniaka od mamy, oddzielenia od rodzeństwa, umieszczenia w schronisku, aż do szczęśliwej adopcji. Nowe otoczenie, nowe znajomości, uczenie się życia w mieszkaniu, trauma separacyjna, socjalizacja, poczucie wspólnoty i przynależności to kolejne odsłony mojego życia.