Rysunki stworzone w 2015 r. do przedstawienia Dziwne Szczęście lub to, czego nie pamiętam z naszych spotkań / STUDIO MATEJKA, były częścią wizualizacji, a potem stały się punktem wyjścia dla cyklu prezentowanych prac. System organicznych form wychodzący z układów ciał przypomina moment presji między postaciami, ale i konfrontacji każdej z nich z własnym wnętrzem. Dynamika emocji i świadomość uczuć jest wynikiem napięć.
Wskazuję w tym projekcie na nieustanną transformację ludzkiej osobowości, a tym samym nieuchronną zmienność jednostki w relacji. Nałożenie schematu lub myślenie o tym, co na pewno można odgadnąć w innej osobie, prowadzi do niechęci czytania wciąż od nowa. Być w relacji, to być w nieustannej otwartości, ciekawości, skupieniu i komunikacji.